آیا روانشناسی یک علم است؟

 

علم از رویکرد تجربی استفاده می کند. تجربه گرایی (بنیانگذاری شده توسط جان لاک) بیان می کند که تنها منبع دانش از طریق حواس ما به دست می آید - به عنوان مثال. بینایی ، شنوایی و غیره

 

این برخلاف دیدگاه موجود بود که می گفت دانش تنها از طریق قدرت عقل و استدلال منطقی (که به عقل گرایی معروف است) به دست می آید. بنابراین ، تجربه گرایی این دیدگاه است که همه دانش بر اساس آن است ، یا ممکن است از تجربه ناشی شود. برای دریافت مشاوره و ارتباط با اساتید مشاوره روانشناسی رایگان گپچه  کلیک کنید.

 

رویکرد تجربی از طریق کسب دانش از طریق تجربه به سرعت به رویکرد علمی تبدیل شد و بر پیشرفت فیزیک و شیمی در قرون 17 و 18 تأثیر زیادی گذاشت.

 

علم روانشناسی تجربی

 

این ایده که دانش باید از طریق تجربه به دست آید ، یعنی تجربی ، به یک روش تحقیق تبدیل شده است که از مشاهدات دقیق و آزمایشات برای جمع آوری حقایق و شواهد استفاده می کند.

 

ماهیت تحقیقات علمی را می توان در دو سطح مورد بررسی قرار داد:

 

1. که باید با نظریه و پایه فرضیه ها انجام شود.

 

2. و روشهای تجربی واقعی تحقیق (یعنی آزمایشها ، مشاهدات)

 

اولین روش تجربی تحقیق در علم ، آزمایش است.

 

ویژگیهای کلیدی آزمایش عبارتند از کنترل متغیرها (مستقل ، وابسته و خارجی) ، اندازه گیری هدف دقیق و ایجاد روابط علت و معلولی.

یک علم بسیار جدید ، با بیشترین پیشرفت ها در 150 سال گذشته یا بیشتر. با این حال ، می توان آن را به یونان باستان ، 400 - 500 سال قبل از میلاد ، ردیابی کرد. تأکید فلسفی بود ، و متفکران بزرگی مانند سقراط بر افلاطون تأثیر گذاشتند ، که به نوبه خود بر ارسطو تأثیر گذاشت.

 

افلاطون استدلال می کرد که بین بدن و روح تفاوت واضحی وجود دارد ، به شدت به تأثیر تفاوت های فردی بر رفتار اعتقاد دارد و نقش اساسی در توسعه مفهوم "سلامت روان" ایفا می کند ، زیرا معتقد است که ذهن نیاز به تحریک توسط هنرها دارد. زنده نگهش دارید ارسطو قاطعانه معتقد بود که بدن به شدت بر ذهن تأثیر می گذارد - ممکن است بگویید او یک روانشناس زیستی اولیه بود.

 

روانشناسی به عنوان یک علم "عقب نشینی کرد" تا اینکه دکارت (1596 - 1650) در قرن 17 نوشت. او به شدت به مفهوم آگاهی اعتقاد داشت و معتقد بود این چیزی است که ما را از حیوانات جدا می کند.

 

با این حال ، او معتقد بود که بدن ما می تواند بر آگاهی ما تأثیر بگذارد و آغاز این تعاملات در غده صنوبری است - ما اکنون می دانیم که احتمالاً اینطور نیست!

 

از این اثر تأثیرگذار فلسفه های مهم دیگری در مورد روانشناسی به دست آمد ، از جمله کارهای اسپینوزا (1632 - 1677) و لایبنیتس (1646 - 1716). اما هنوز یک روانشناسی واحد ، علمی و واحد به عنوان یک رشته جداگانه وجود نداشت (مطمئناً می توانید استدلال کنید که هنوز وجود ندارد!).

 

وقتی از س "ال "پدر و مادر روانشناسی کیست؟" پرسیده می شود ، بسیاری از افراد پاسخ "فروید" را می دهند. این که آیا چنین است یا نه ، جای بحث دارد ، اما اگر بخواهیم پدر و مادر روانشناسی تجربی کیست ، تعداد کمی از آنها به همان شیوه پاسخ خواهند داد. بنابراین روانشناسی تجربی مدرن از کجا آمده و چرا؟

 

روانشناسی خیلی طول کشید تا به عنوان یک رشته علمی مطرح شود زیرا برای تثبیت آن به زمان نیاز داشت. درک رفتار ، افکار و احساسات آسان نیست ، ممکن است توضیح دهد که چرا بین دوران یونان باستان و قرن شانزدهم تا حد زیادی نادیده گرفته شده است.

 

اما خسته از سالها حدس و گمان ، نظریه و استدلال ، و با توجه به درخواست ارسطو برای تحقیقات علمی برای حمایت از نظریه ، روانشناسی به عنوان یک رشته علمی در اواخر دهه 1800 شروع به ظهور کرد.

 

ویلهایم وندت اولین آزمایشگاه روانشناسی را در سال 1879 ایجاد کرد. از درون نگری استفاده شد ، اما به طور سیستماتیک (یعنی از نظر روش). این واقعاً مکانی بود که باید از آن در مورد نحوه استفاده از روش های علمی برای بررسی رفتار استفاده کرد.

 

جنبش کلاسیک روانشناسی برای اتخاذ این استراتژیها رفتارگرایان بودند که به دلیل وابستگی به آزمایش آزمایشگاهی کنترل شده و رد هرگونه نیروی ناخواسته یا ناخودآگاه به عنوان علل رفتار مشهور بودند. و بعدها ، روانشناسان شناختی نیز این رویکرد دقیق (یعنی دقیق) علمی و آزمایشگاهی را اتخاذ کردند.

 

منبع: gapche.ir